In de literatuur worden verschillende definities van hoogbegaafdheid gehanteerd. Deze definities hebben geleid tot verschillende modellen. Tegenwoordig is er meer en meer aandacht voor persoonskenmerken, omgevingsfactoren en factoren die van invloed zijn op het ontwikkelen van talent.
Bij het ontwerpen van het lesmateriaal voor de Verrijkingsklas hebben verschillende theoretische modellen* centraal gestaan, waaronder die van Robert J. Sternberg.
Sternberg geeft aan dat IQ alleen geen garantie is voor succes op school of in je carrière. Hij omschrijft intelligent gedrag op 3 manieren; analytisch, creatief en praktisch vermogen.
Op school ligt de nadruk voornamelijk op het analytisch vermogen; inzicht, abstract denken, logica, formulering, evaluatie en informatieverwerking. De overige twee vaardigheden, creatieve en praktische intelligentie, worden (te) weinig aangesproken in het huidige onderwijssysteem.
Een van de belangrijke kenmerken van hoogbegaafde kinderen is hun vermogen om creatief te denken. Om deze vaardigheid goed te ontwikkelen moeten zij echter ook trainen en de ruimte krijgen om ervaringen op te doen.
De laatste peiler is de praktische intelligentie; oftewel de denkvaardigheid die gericht is op het resultaat van een (denk)activiteit. Kinderen worden op school vooral gemotiveerd om problemen theoretisch op te lossen. Hoogbegaafde kinderen hebben soms creatief gezien de mooiste plannen maar die blijken in de praktijk niet uitvoerbaar.
Bij het samenstellen van de projecten wordt er afwisselend een beroep gedaan op bovengenoemde vaardigheden. Bovendien is er tijdens de lessen veel aandacht voor het vergroten van zelfinzicht en het ontwikkelen van werk- en leerstrategieën.
*Triadisch model van Renzulli en Mönks, multifactorenmodel van Heller, Differentiated Model of Giftedness and Talent (DMGT) van Gagné en Meervoudige Intelligentie van Gardner
